Πιστεύεις στην τελευταία αγάπη;
- By: Ourania Stylianou
- Sep 30, 2018
- 2 min read
Δεν ξέρω εάν υπάρχει η απόλυτη πρώτη αγάπη, αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι εάν υπήρξε ποτέ, έχει πλέον περάσει και ξεθωριάσει. Πώς μπορεί κάποιος να αποκαλεί κάποιον/α την πρώτη αγάπη που δεν θα ξεχάσει ποτέ και που για πάντα στο άκουσμά της θα επαναφέρονται τα συναισθήματα;

Αυτό που πιστεύω είναι ότι φυσικά σε νεαρή ηλικία θα νοιώσεις αισθήματα αγάπης για έναν άνθρωπο. Μεγαλώνοντας όμως, ζεις με μεγαλύτερη ωριμότητα και εις βάθος τα συναισθήματα αυτά. Πράγμα για το οποίο παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία, τα χρόνια και οι εμπειρίες. Ως εκ τούτου, μπορεί να πει κανείς ότι αναιρούνται κάπως οι «αγάπες» σε νεότερη ηλικία, αφήνοντας μόνο μια γλυκιά ανάμνηση. Αργότερα (αναφορικά και με την ηλικία) καταλαβαίνεις περισσότερο την αξία του συναισθήματος. Καταλαβαίνεις περισσότερο τους «κώδικες» των ανθρώπινων σχέσεων και συμπεριφοριών. Συνεπώς, όταν τελειώσει ένα συναίσθημα για ένα άνθρωπο, έρχεται ένα άλλο για κάποιον άλλο άνθρωπο και ούτω καθεξής. Συμπερασματικά, ξεπερνάς ένα συναίσθημα και ως επακόλουθο κάποιου χρονικού διαστήματος έρχεται ένα άλλο.
Κάθε καινούργιο είναι καλύτερο από το προηγούμενο, και κάθε προηγούμενο είναι πλέον ξεπερασμένο, αλλιώς δεν θα υπήρχε το καινούργιο. Αυτό που πιστεύω είναι ότι η «πρώτη» αγάπη είναι στην ουσία η τελευταία. Η τελευταία και καλύτερη. Αυτή που δεν θα χρειαστεί να την ξεπεράσεις ή να την ξεχάσεις. Αυτή που θα σε ζωντανεύει μέρα με την μέρα. Αυτή που δεν θα γίνει ποτέ η κάποια «προηγούμενη». Αυτή που θα αναιρεί όλες της προηγούμενες, συμπεριλαμβανομένου και της -μόνο χρονικά- πρώτης. Αυτή που «άργησε να ’ρθεί», αλλά άξιζε την αναμονή, την προσμονή, τον κάθε πόνο και χρόνο. Αυτή που για την εμφάνισή της άξιζε κάθε εμπειρία και που για αυτήν εμφανίστηκαν όλες οι άλλες, οι υπόλοιπες, οι προηγούμενες, γιατί έκαναν το χατίρι και «έγραφαν/σχημάτιζαν» τον δρόμο μόνο γι' αυτήν.

Στην ουσία η πρώτη αγάπη δεν έχει σημασία. Και αυτό γιατί πριν από αυτήν (εφόσον είναι η πρώτη) δεν μάθαμε, δεν καταλάβαμε, δεν πληγωθήκαμε, δεν μαζέψαμε τα κομμάτια μας, δεν εμπιστευτήκαμε ξανά, δεν ξαναδώσαμε ευκαιρίες και ούτω καθεξής. Είναι πολύ λογικό αλλά και πραγματικό.
Comments